-
1 ślub
Ⅰ m (G ślubu) 1. (zawarcie związku małżeńskiego) marriage a. wedding (ceremony)- w niedzielę jest ślub naszego syna our son is getting married on Sunday- ślub kościelny/w bieli a church/white wedding- ślub cywilny Prawo a civil marriage- ślub konkordatowy Prawo concordat marriage- dać a. udzielić komuś ślubu to marry sb- ksiądz udzielił młodym ślubu the priest married the young couple2. książk. (przyrzeczenie) vow- dotrzymać ślubu to keep one’s vow- spełnić/złamać ślub to fulfil/break a vow- złożyć śluby to make a. take vowsⅡ śluby plt vows- śluby czystości/ubóstwa/posłuszeństwa the vows of chastity/poverty/obedience- śluby zakonne Relig. monastic vows■ ślubu z tobą/z nim nie brałem pot. there is nothing to bind us* * *marriage, weddingbrać (wziąć perf) ślub — to get married, to marry
śluby zakonne — REL holy orders
* * *mi1. (= zawarcie małżeństwa) wedding; ślub cywilny civil marriage; ślub kościelny church wedding, white wedding; akt ślubu marriage certificate; brać ślub get married; (pot.) tie the knot; udzielać ślubu officiate at a wedding.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ślub
См. также в других словарях:
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego